ตะกร้า
0
0.00
Baht
เครื่องโม่ชาขนาดยักษ์ที่ใช้สำหรับผลิตชาป่าในอดีตของโรงงานชาวาวีเรา เพลสติดข้างตัวโม่ระบุปีผลิตใน ค.ศ.1961 ผ่านระยะเวลาการใช้งานอย่างยาวนาน ล่วงเลยเกินกว่าครึ่งศตวรรษ ณ ปัจจุบัน มันถูกปลดระวางอย่างสงบอยู่ในโรงงานชาวาวี..
เครื่องโม่ชาเหล็กยักษ์ในรูปนี้ เดินทางทางเรือสินค้าผ่านมาจากเกาะฟอร์โมซา ไต้หวัน เมื่อกว่า 50 ปีที่แล้ว ถูกขนถ่ายขึ้นจากเรือที่ฝั่งทะเลอ่าวไทย แยกชิ้นส่วนแล้วลำเลียงต่อมาทางรถไฟมาถึงจังหวัดเชียงใหม่ จากสถานีรถไฟเชียงใหม่ถูกขนใส่หลังกระบะมาจนถึงอำเภอฝาง และจากจุดอำเภอฝางขึ้นดอยวาวีในสมัยนั้นยังเป็นป่ารกทึบ ไม่มีเส้นทางรถยนต์ จึงต้องนำชิ้นส่วนแต่ละชิ้นผูกติดขนส่งโดยทางคชสาร ใช้เวลาเดินช้างกว่า 5 วัน 5 คืน ชิ้นส่วนเครื่องโม่ชายักษ์นี้จึงได้ดินทางบนหลังช้างมาถึงจุดหมายปลายทางนั่นก็คือดอยวาวี..
หลังจากประกอบอุปกรณ์ชิ้นส่วนเครื่องโม่ชายักษ์เข้าด้วยกันแล้ว ก็ได้เวลาทดสอบเดินเครื่อง โดยระบบของเครื่องโม่ชายักษ์จะเป็นเฟืองเหล็ก ตรงฐานข้อเหวี่ยงมีหม้อครอบ ข้างในอัดเต็มด้วยสารหล่อลื่นจารบี ต่อสายพานยาวไปใช้กำลังขับจากเครื่องยนต์ดีเซล (马达) เมื่อทดสอบเดินเครื่องโม่ชาแล้ว ปรากฎว่า มันเป็นเครื่องโม่ชายักษ์ที่ทันสมัยและสามารถสร้างกำลังการผลิตได้มีประสิทธิภาพได้ดีที่สุดในยุคนนั้นเลยทีเดียว โดยสามารถบดโม่ยอดชาป่าสดได้ถึงกว่าคราวละ 300 กิโลกรัม (ปรับขนาดปริมาณจำนวนชาสดกับหม้อโม่ทางโซ่ที่คล้องเฟืองเหล็กด้านบน) และเมื่อบดโม่ชาจนได้ที่แล้ว ก็จะมีสลักเหล็กยักษ์ที่ไว้ปิดเปิดช่องที่ไว้ปล่อยถ่ายชากึ่งสำเร็จรูปตรงด้านล่าง..
ในยุคที่ชากำลังเริ่มเฟื่องฟู ต้องใช้กำลังการผลิตสูง ก็ได้เครื่องโม่ยักษ์เหล็กในยุคนั้นช่วยสรรค์สร้างผลิตชาเพื่อให้้ได้ตามความต้องการของลูกค้า
พังโกเล่าว่า เราต้องทำการคั่วใบชาสดหรือซาชิงพร้อมกันทีเดียวสามเตาคั่วเหล็กเพื่อมาเทใส่เครื่องโม่ชานี้ ดึงปรับระดับปริมาตรจากโซ่เหล็กที่ควบคุมฝาเครื่องโม่จนได้ที่ ใช้แกนเหล็กรูปตัวแอลเสียบเข้ากับเครื่องยนต์ดีเซล ก่อนจะหมุนควงปั่นแรงๆหลายๆรอบเพื่อสตาร์ทเครื่องยนต์จนกว่าจะติด จากนั้นเครื่องยนต์ก็จะทำการส่งกำลังผ่านสายพาน ฉุดลากเครื่องโม่ให้ปั่นหมุนส่งเสียงคำรามไปทั่วทั้งโรงชา..
ที่เดิมๆ โม่เหล็กยักษ์เครื่องเดิม หากแต่ฉากและกาลเวลาเปลี่ยนไป
ปัจจุบัน หุ่นยักษ์เหล็กตัวนี้ยังอยู่ตั้งวางอยู่ในตำแหน่งที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง.
เรื่องเล่าจากเมล็ดชา
